معماری مینیمالیستی در اواخر دهه 1980 در لندن و نیویورک رواج پیدا کرد. در این دوره، طراحان با استفاده از اشیا سفید رنگ، نورپردازی سفید یخی و یا آبی، طراحی فضاهایی بزرگ با حداقل استفاده از اشیا و مبلمان در جستجوی دستیابی به «سادگی مطلق» بودند.
ایده اصلی طراحی مینیمال کم کردن حواشی، و رسیدن به کیفیت های بنیادی و «سادگی» است. مینیمالیسم، ساده کردن فضاهای زندگی و آشکارسازی خصیصه های بنیادی ساختمان هاست، به منظور آنکه نگرشی ساده نسبت به زندگی در افراد ایجاد کند. این سبک، از فلسفه «ذن»، و همچنین از طراحی سنتی ژاپنی الهام گرفته است.
بکارگیری فرمهای اصلی هندسی ،عناصر عاری از تزیینات، استفاده از ساده ترین متریال و تکرار سازه ها، موجب القا حس نظم، و تقویت کیفیات بنیادین می شود. حرکت نور طبیعی در ساختمان های مینیمالیستی فضاهایی ساده و تمیز را آشکار می کند. در این سبک برای نگهداری اشیا، از فضاهایی مخفی و هوشمندانه استفاده می شود.
جمع بندی ویژگی های اصلی سبک طراحی داخلی مینیمالیستی
- استفاده از رنگ های خنک، و نورپردازی سفید یا آبی.
- فضاهای بزرگ و باز با کمترین تعداد مبلمان و دکور (تنها ضروریات)
- فضاهای نگهداری مخفی
- بکارگیری نور طبیعی